Je hoort niet dat je niet luistert.

Een doordenkertje. Hou ik wel van 😉

Ik neem je graag mee in mijn verhaal om dit uit te leggen, en je een stapje verder te helpen in het luisteren naar je gevoel. 

Vorig jaar februari, dacht ik: het gaat weer beter met me, ik moet gaan sporten om weer spierkracht op te bouwen.

❌ Maar ik deed het niet.

Ik had het bedacht met mijn hoofd en wílde wel. Maar ik kon me er niet toe zetten. De keren dat ik het probeerde voelden heel zwaar. Ik vond sporten stom en zo voelde het ook.

Vorige maand, een jaar nadat ik me weer helemaal beter voelde, voelde ik ineens een urge vanbinnen. Ik had zowaar zin om te sporten! Dat gevoel was zó helder! 
En inmiddels sport ik al weer 4 weken, twee keer per week. Het voelt goed en ik vind het leuk. Het voelt zó anders. 

Voor mij zo'n belangrijk inzicht, die ik daarom met je wil delen. Want dit gaat volledig over uit je hoofd, in je lijf, terug naar je gevoel. We willen zo veel. Bedenken het. Mooie plannen. Onderbouwen waarom het een goed idee is. 

Maar dat hoeft allemaal niet. 
Je hoeft alleen maar te voelen.

We zijn zo geconditioneerd dat we, net als ik met het sporten, denken te weten wat goed is voor ons. Gedachtes vullen ons. "Kom op, gewoon doorzetten. Dan maak je maar zin. Het begin is altijd moeilijk." Nu pas besef ik me dat het hele proces van herstellen veel langer heeft geduurd dan ik dacht. Wilde denken. Misschien is het zelfs nu nog bezig. De stapjes vooruitgang zijn inmiddels zo klein dat je een verbetering pas na een tijd opmerkt. En nu is mijn lichaam er dus aan toe om te gaan sporten. Het geeft het helemaal zelf aan, op haar eigen tempo. Hoe mooi! En dan gaat het dus ook als vanzelf. Zonder forceren, zonder pushen.

Dit geldt niet alleen voor mij. Als je griep hebt gehad, bevallen bent, een operatie hebt gehad, bent gevallen, noem maar op. Sta jezelf toe naar je lichaam te luisteren en je eigen pad te volgen. Ook al 'hoort' het niet, duurt het langer dan je zou willen. Je hoeft alleen maar te voelen. En als je nu denkt, 'Haha, nou dan voel ik dat ik nooit meer zin heb om te sporten'. Of 'als ik naar mijn gevoel luister hang ik alleen nog maar op de bank'. Dan is dat je hoofd die je hoort. 

Je lichaam praat niet op die manier tegen je. Lees de zinnen nog eens terug. Zie je hoeveel oordeel erin zit? Hoe het je naar beneden haalt? Je lichaam praat altijd liefdevol tegen je. Geeft precies aan wat jij nodig hebt. En dat is altijd vanuit liefde. 

Je hoort niet dat je niet luistert.

Je gedachtes overstemmen het fluisteren van je lichaam. Dat ben je inmiddels zo gewend dat je niet eens meer hoort dat je niet luistert naar de signalen van je lichaam. 

Maar luister maar eens echt naar wat je voelt. Word stil. Ga met je aandacht naar het centrum van je lichaam. En voel.

Heb je honger?➡️ Of ben je eigenlijk moe? Of verveeld?
Heb je geen zin om te sporten en voelt dat lui? ➡️ Of vraagt je lichaam meer hersteltijd?
Ben je moe? ➡️ Of adem je te oppervlakkig en spaart je lichaam op deze manier energie?
Wil je bankhangen en scrollen? ➡️ Of heb je behoefte aan een kleine wandeling?

Het zijn maar voorbeelden. Jij voelt wat jij voelt. Wees lief voor jezelf. Je hoeft alleen maar te luisteren.